Σαν... μετάλλιο!

Η παρουσία του Λούη Τσάτουμα στον τελικό της Κυριακής (1/8) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου της Βαρκελώνης ήταν κάτι σαν... μετάλλιο. Ο κορυφαίος Ελληνας άλτης του μήκους τελείωσε τον αγώνα του με τα 8,09 μ. που σημείωσε στο δεύτερο άλμα του και την έκτη θέση που κατέλαβα. Οπως είπε και ο ίδιος αμέσως μετά και τα έξι του άλματα στον τελικό (ο πρώτος ολοκληρωμένος αγώνας του μετά από έναν χρόνο) το ότι έφτασε μέχρι τη διοργάνωση της πρωτεύουσας της Καταλονίας ήταν επιτυχία. Σε μια χρονιά που οι θεραπείες προκειμένου να αντιμετωπίσει τον τραυματισμό του στη φτέρνα ήταν η καθημερινότητα του κατάφερε να σημειώσει την τρίτη καλύτερη εμφάνιση του σε μεγάλη διοργάνωση. Μετά από το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Μπέρμιγχαμ και την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου στη Μόσχα. Κι όλα αυτά σε έναν αγώνα που πονούσε πολύ πριν μπει στον αγωνιστικό χώρο. Από την προθέρμανση του άρχισε να αισθάνεται ενοχλήσεις στο αριστερό του πόδι όμως «έσφιξα τα δόντια και μπήκα αποφασισμένος να αγωνιστώ στον τελικό. Ολη τη χρονιά με τον προπονητή μου κάναμε υπερπροσπάθεια για να καταφέρω να έρθω και να αγωνιστώ. Μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν ξέραμε εάν θα καταφέρω να μπω στον αγώνα. Από πέρυσι που τελείωσε ο αγώνας στο Βερολίνο μέχρι να φτάσω εδώ έκανε περισσότερες θεραπείες, παρά προπόνηση. Τώρα αυτό που θέλω είναι να έχω μια χρονιά χωρίς πόνους. Δεν μπορεί θα έρθει και αυτό. Και τότε θα έρθει και η μεγάλη επίδοση», ήταν η δήλωση του Τσάτουμα στη μικτή ζώνη του Ολυμπιακού σταδίου της Βαρκελώνης το βράδυ της Κυριακής (1/8).
Πολύ καλή όμως ήταν και η παρουσία της Αντωνίας Στεργίου στον τελικό του ύψους. Μια αθλήτρια που παρά το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν δεν... έβγαζε αυτό για το οποίο είχε δουλέψει, ήρθε στη Βαρκελώνη και έκανε την προσωπική της υπέρβαση. Πρόκριση στον τελικό και εκεί την όγδοη θέση (1,92 μ.). «Ηταν αγώνας μυαλού. Τελικά όλα είναι στο μυαλό», είπε η άλτρια από την Πάτρα δείχνοντας ότι από τη Βαρκελώνη επιστρέφει στην Ελλάδα πιο σοφή.

Βαρκελώνη, όπως... Ελλάδα!

Την Κυριακή (1/8) ήταν η μοναδική ημέρα που το πρωινό πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος δεν περιελάμβανε τίποτα... εκτός του μαραθωνίου των ανδρών φυσικά που γίνονταν στην πόλη. Ηταν μια καλή ευκαιρία για τους δημοσιογράφους που κάλυπταν τη διοργάνωση να δουν λίγο τη Βαρκελώνη. Μεταξύ αυτών και εγώ. Μην φανταστείτε τρελά πράγματα. Το μόνο που πρόλαβα, ήταν να πάω στη Ράμπλα. Βγαίνοντας προς τα έξω διαπιστώνει κανείς πόσα κοινά εχουμε ως λαός με τους ισπανούς, ε... συγγνώμη τους Καταλανούς. Οι ταξιτζήδες βρίζουν στα Καταλανικά, οι καφετέριες την Κυριακή το πρωί είναι γεμάτες και στην παραλία... πανικός! Α βρήκα και ένα ακόμη κοινό... Περπατώντας στη Ράμπλα είδα έναν τύπο που έπαιζε τον... παπά! Και ο... ελληνικός τρόπος δεν ολοκληρώθηκε εκεί, αλλά συνεχίστηκε και στον τρόπο του παιχνιδιού. Στην αρχή φυσικά όλοι έβρισκαν τον... παπά, στην συνέχεια όμως έπρεπε να βγάλει και ο τύπος το χαρτζιλίκι του και δεν βρίσκονταν πουθενά...

Θέμα αξιοπρέπειας και περηφάνιας

Ερχόμενος στη Βαρκελώνη πίστευε ότι θα είναι στο βάθρο. Η αλήθεια είναι ότι την ίδια πίστη είχαν αρκετοί στην ελληνική αποστολή. Ο κάθενας για τους δικούς του λόγους. Αυτός που το ήθελε περισσότερο από όλους όμως ήταν ο ίδιος ο Περικλής Ιακωβάκης.
Είχα την τύχη να δω από κοντά την κούρσα του στο Γκέτεμποργκ πριν από τέσσερα χρόνια. Είχα την τύχη να πανηγυρίσω τότε στο στάδιο Ούλεβι της σουηδικής πόλης. Την ίδια... ανάγκη για να χειροκροτήσω τον 31χρονο πρωταθλητή των 400 μ. με εμπόδια είχα και το Σάββατο (31/7) στο Μονζουίκ της Βαρκελώνης. Και η αλήθεια είναι ότι αξίζει το χειροκρότημα. Γιατί εδώ και 10 χρόνια βρίσκεται συνεχώς στις μεγάλες διοαργανώσεις και στους τελικούς του αγωνίσματος του (με ελάχιστες εξαιρέσεις).
Οπως είπε και ο ίδιος μετά τον τελικό και την πέμπτη θέση που κατέλαβε «είμαι ευχαριστημένης από την προσπάθεια, όπως ήρθαν τα πράγματα μετά από τόσα προβλήματα. Πάντα προσπαθώ να κάνω το καλύτερο με την ίδια αξιοπρέπεια για να αισθάνομαι υπερήφανος εγώ, η προπονήτριά μου και οι δικοί μου άνθρωποι. Οπως παλιά».
Η τελευταία πρόταση του Περικλή Ιακωβάκη προφανώς ήταν και η υπόσχεση που έδωσε στον ίδιο του τον εαυτό για τον δρόμο που έχει χαράξει μπροστά του που φτάνει μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Media στον... αγώνα!

Ποιος είπε ότι οι δημοσιογράφοι δεν είναι γρήγοροι; Ποιος είπε ότι οι δημοσιογράφοι δεν ξέρουν να τρέχουν; Οποιος το είπε αυτό καλά θα έκανε να βρίσκονταν το Σάββατο (31/7) το μεσημέρι στο Μονζουίκ για να δει τους αγώνες για τους δημοσιογράφους. Το καθιερωμένο media race που γίνεται σε κάθε μεγάλη διοργάνωση. Για να μην σας λέω και ψέμματα δεν ήταν όλοι γρήγοροι. Υπήρξαν κάποιοι, που ναι, είχαν προετοιμαστεί καλά για το γεγονός όπως ο νικητής στους άνδρες (1.57.59) και η πρώτη στις γυναίκες (2.27.59) όμως υπήρξαν και κάποιοι άλλοι – όνοματα δεν λέμε – που μετά το τέλος του αγώνα τους προσπάθησαν να βρουν δικαιολογίες. «Ο αγώνας στόχος της χρονιάς για εμένα δεν ήταν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά το ελληνικό Γκραν Πρι της Θήβας», είπε Ελληνας εκπρόσωπος που πήρε μέρος στην κούρσα και τερμάτισε μετά από κανά... δεκάλεπτο!

Δύο μεγάλες κυρίες δεν είπαν ούτε... λέξη!

Το Σάββατο (31/7) το πρωί στον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού σταδίου στη Βαρκελώνη εμφανίστηκε μια μεγάλη κυρία. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η Μέρλιν Οτεϊ αγωνίστηκε στον προκριματικό της ομάδας 4Χ100 μ. με την Σλοβενία. Η πρώην Τζαμαϊκανή σπρίντερ είναι πλέον 50 ετών. Παρόλα αυτά συνεχίζει να αγωνίζεται. Και όπως είπε στη μικτή ζώνη του σταδίου του Μονζουίκ θέλει να αγωνιστεί και του χρόνου του καλοκαίρι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Νταεγού... Χαρά στο κουράγιο της! Την στιγμή που μιλούσε στους δημοσιογράφους η Οτεϊ δίπλα της στάθηκε για να μιλήσει στον γαλλικό Τύπο η Κριστίαν Αρόν. Η μια 50 ετών η άλλη 38! Οι δύο τους βέβαια δεν αντάλλαξαν κουβέντα. Η κόντρα τους είναι γνωστή εδών και αρκετά χρόνια...

Σουυυυυτ... εκκίνηση!

Ενα πολύ αστείο βιντεάκι έχουν επιλέξει οι διοργανωτές του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στίβου να παίζεται στις οθόνες του Ολυμπιακοού σταδίου λίγο πριν δοθεί εκκίνηση σε κάποια κούρσα. Ο Μπάρνι μαζί με ένα... φιλαράκι του, ένα έντομο, έχουν τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ο Τσάτουμας... blogαρε λίγο πριν τον τελικό!

Λίγες ώρες πριν πατήσει και πάλι τον αγωνιστικό χώρο του Μονζουίκ για τον τελικό του μήκους ο Λούης Τσάτουμας έβγαλε αυτά που αισθάνθηκε κατά τη διάρκεια του προκριματικού, αλλά και της προετοιμασίας του μέχρι να φτάσει να αγωνιστεί στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βαρκελώνης. Ο κορυφαίος Ελληνας άλτης του μήκους blogαρε στο site που είναι αποκλειστικά και μόνο για τον στίβο, το stivoz.gr κάνοντας μια κίνηση που θυμίζει Ευρωπαίο αθλητή. Δεν είναι λίγοι αυτοί που μετά από τους αγώνες τους ποστάρουν απευθείας είτε σε blog είτε στο twitter το πως αισθάνονται... Ο Λούης Τσάτουμας το έκανε λίγο πριν μπει για τον μεγάλο τελικό της Κυριακής (21.10 ώρα Ελλάδας).

Μια στιγμή να κλείσω τα μάτια μου

Αρκετοί φίλαθλοι στο κενό μεταξύ του πρωινού και απογευματινού προγράμματος δεν επιστρέφουν στο σπίτι τους. Προτιμούν να τρώνε τάπας και σάντουιτς με χαμόν στα κιόσκια έξω από το στάδιο και στην συνέχεια να κάνουν αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία. Να ξαπλώνουν στο γρασίδι. Και ανάσκελα και μπρούμυτα... Για εσάς είναι η ζωή!

Μια υπέροχη μέρα στη δουλειά!

Το πρωί ήταν ο ήλιος. Ο ήλιος που έχει ήδη δημιουργήσει εγκαύματα στο σώμα αρκετών δημοσιογράφων εδώ στη Βαρκελώνη που έχουν έρθει για να καλύψουν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου. Και το χειρότερο είναι ότι οταν θα γυρίσουμε πίσω στα πάτρια εδάφη θα αρχίσουν τα... αστειάκια με τις "διακοπές" στη Βαρκελώνη. Το μαύρισμα που έχουμε αποκτήσει είναι εντελώς... στρατιωτικό. Σαν αυτό που έχουν οι φαντάροι. Με το v από το μπλουζάκι. Ε, λοιπόν βρίσκομαι ήδη τέσσερις ημέρες στην πρωτεύουσα της Καταλονίας (είπαμε δεν την γράφουμε Ισπανία) και δεν έχω πάει πουθενά αλλού πέρα από το στάδιο. Και την Πέμπτη (29/7) είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα άλλο ακραίο καιρικό φαινόμενο. Τη βροχή. Για την ακρίβεια την μπόρα που ξέσπασε λίγο πριν την έναρξη των απογευματινών αγωνισμάτων. Οπως βλέπετε οι θέσεις των δημοσιογράφων καλύφθηκαν από ναϋλον προκειμένου να μην βραχούν. Ομως το ερώτημα ήταν πως θα γράφαμε και παράλληλα θα παρακολουθούσαμε και τα αγωνίσματα που είχαν ξεκινήσει. Η απάντηση; Ε, κάντε υπομονή, μπόρα είναι θα περάσει. Κάναμε υπομονή. Και όντως μπόρα ήταν και πέρασε. Αλλα ποιος αντέχει άλλο ένα πρωινό (της Παρασκευής) κάτω από τον ήλιο;

Τώρα και.. βροχή!

Και εκεί που λέγαμε ότι δεν αντέχουμε άλλο ήλιο και ζέστη ήρθε και η βροχή! Μόνο που μας επισκέφτηκε σε λάθος στιγμή. Δηλαδή μισή ώρα πριν ξεκινήσει το απογευματινό πρόγραμμα της 3ης αγωνιστικής ημέρας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στίβου. Οι θέσεις των δημοσιογράφων σκεπάστηκαν με νάυλον αφού δεν υπάρχει σκέπεστρο για να προστατευτούν και επικράτησε το απόλυτο μπάχαλο. Βέβαια οι Ισπανοί, ε συγγνώμη οι Καταλανοι, προσπάθησαν να το διακομωδήσουν βάζοντας διάφορα τραγούδια για την βροχή όπως το πασίγνωστο Singing in the rain με τον Βρετανό άλτη του ύψους Μάρτιν Μπέρναρντ να κάνει πράξεις στους στίχους του τραγουδιού. Τώρα το μόνο που μένει να ζήσω στη Βαρκελώνη είναι μια καλή χιονόπτωση και ένας τυφώνας...

Ο πιο γρήγορος λευκός, στον πιο... αργό τελικό

Ο μεγαλύτερος τελικός μέχρι τώρα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου της Βαρκελώνης ήταν αυτός των 100 μ. των ανδρών την Τρίτη (28/7) το βράδυ. Ο Γάλλος Κριστόφ Λεμέτρ ήταν ο νικητής του πιο αργού τελικού των τελευταίων χρόνων στη διοργάνωση. Ο πιο γρήγορος λευκός (9.98) τερμάτισε στο Ολυμπιακό στάδιο της Βαρκελώνης σε 10.11! Και στην συνέχεια έκανε τον καθιερωμένο γύρο θριάμβου!

Λεμέτρ που είναι ο Μπολτ;

Η πολυαναμενόμενη κούρσα των 100 μ. στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης έγινε την Τετάρτη (28/7) στο Μονζουίκ. Βέβαια βλέποντας το αποτελέσμα αναρωτιέμαι γιατί ήταν τόσο... αναμενόμενη! Το 10.11 του Κριστόφ Λεμέτρ είναι πιο αργό και από ριπλέι σε κούρσα του Γιουσέιν Μπολτ. Ομως τι να κάνουμε γεννήθηκα στην Ελλάδα και πρέπει να βλέπω Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και όχι αυτό της Τζαμάικα. Παρόλα αυτά βέβαια ο 20χρονος Γάλλος σπρίντερ χάρηκε σαν μικρό παιδί που είναι το πρώτο του χρυσό μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση. Φόρεσε το ψάθινο καπέλο που του πέταξαν από την εξέδρα και έκανε τον γύρο του θριάμβου αλλά και δηλώσεις στους δημοσιογράφους φορώντας το. Ο Λεμέτρ μετά από το επίτευγμα του πρώτου λευκού σπρίντερ που κατεβαίνει από τα 10'' (9.98 πριν από δύο εβδομάδες) την Τετάρτη έγινε και ο πρώτος λευκός που πήρε χρυσό σε Ευρωπαϊκό από το 1982 (Φρανκ Εμελμαν).

Ενα αποτυχημένο... κύμα!

Είναι συνηθισμένο στα γήπεδα και ιδιαίτερα στις μεγάλες διοργανώσεις να γίνεται το καθιερωμένο... κύμα από τους φιλάθλους. Ε, λοιπόν την Τετάρτη (28/7) το απόγευμα όσοι βρέθηκαν στο Ολυμπιακό στάδιο Μονζουίκ για να παρακολουθήσουν τη δεύτερη αγωνιστική ημέρα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στίβου προσπάθησαν να κάνουν... κύμα! Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ήταν κάπως αποτυχημένο αφού για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα οι εξέδρες δεν είναι γεμάτες. Ετσι όσο και αν υπήρχε η καλή διάθεση από τους φιλάθλους να γίνει ένα... δυνατό κύμα, δυστυχώς οι... καρέκλες δεν ακολούθησαν!

Ο πρωταθλητής Ευρώπης στον δρόμο προς την υπεράσπιση...

Το μεσημέρι της Τετάρτης (28/7) ο Περικλής Ιακωβάκης έκανε την πρώτη του κούρσα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί τον τίτλο που κατέχει από το Γκέτεμποργκ. Ο κορυφαίος ελληνας αθλητής των 400 μ. με εμπόδια αμέσως μετά την πρόκριση του στον ημιτελικό δεν έκρυψε την απογοήτευση του για το γεγονός ότι ο μικρός του αδερφός Σωτήρης είχε ακυρωθεί ενώ είχε κάνει μια πολύ καλή κούρσα. Ο Περικλής Ιακωβάκης όπως ήταν φυσικό δεν... ενδιέφερε μόνο εμάς τους Ελληνες δημοσιογράφους, αλλά και τους ξένους. Βλέπετε είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης και βρίσκεται στο δρόμο προς την υπεράσπιση του τίτλου του!

Αρχισε η 2η αγωνιστική ημέρα!

Το πρωινό αγωνίσματα της 2ης αγωνιστικής ημέρας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στίβου ξεκίνησαν. Την Τετάρτη (28/7) το πρωί η ζέστη στη Βαρκελώνη ήταν και πάλι αφόρητη. Δημοσιογράφοι με αντιηλιακό και ομπρέλες προκειμένου να αποφύγουν τον καυτό ήλιο, αλλά και αρκετοί θεατές που είχαν βγάλει τις μπλούζες τους στην προσπάθεια τους να δροσιστούν! Το στοίχημα πλέον που βάζουν οι δημοσιογράφοι μεταξύ τους είναι ποιος θα λιποθυμήσει πρώτος, αφού οι εξέδρες για τον Τύπο είναι εντελώς εκτεθειμένες στον ήλιο! Εύχομαι να παραμείνω όρθια γιατί σήμερα οι ελληνικές συμμετοχές είναι πολλές και έχουμε δουλειά! Εχουμε και λέμε: Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου (προκριματικός σφυροβολία), Νικόλ Κυριακοπούλου και Αφροδίτη Σκαφίδα (προκριματικός επί κοντώ), Γεωργία Κοκλώνη (προκριματικός 100 μ.), Ειρήνη Κοκκιναρίου (προκριματικός 3.000 μ. στιπλ), Περικλής Ιακωβάκης, Σωτήρης Ιακωβάκης, Σπύρος Παπαδόπουλος (προκριματικός 400 μ. εμπ.), Αγνή Δερβένη (ημιτελικό 400 μ.) και οι Δημήτρης Γράβαλος και Πέτρος Κυριακίδης (ημιτελικός 400 μ.). Αντε καλή μας επιτυχία!

Χαμόγελα την 1η ημέρα

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται! Και η Τρίτη (27/7) ήταν μια πολύ καλή ημέρα για τα ελληνικά χρώματα εδώ στη Βαρκελώνη. Η πρόκριση στα ημιτελικά των 400 μ. από τους Δημήτρη Γράβαλο και Πέτρο Κυριακίδη (τους βλέπετε στη φωτογραφία μετά τον προκριματικό στη μικτή ζώνη) ήρθε να συνδυαστεί με ένα ιδανικό απογευματινό πρόγραμμα στην 1η αγωνιστική ημέρα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Μια διαφορά πέντε λεπτών, δύο Ελληνες αθλητές προκρίθηκαν στους τελικούς των αγωνισμάτων τους. Ο Κώστας Μπανιώτης (αρχικά χρονικά) στο ύψος και στην συνέχεια ο Δημήτρης Τσιάμης στο τριπλούν. Εντυπωσιακή όμως ηταν η εμφάνιση και της Ελενας Φιλάνδρα στα 800 μέτρα που ηρθε στη μεγάλη διοργάνωση και βελτίωσε το ατομικό της ρεκόρ. Εάν και τις επόμενες ημέρες οι Ελληνες αθλητές και αθλήτριες σημειώσουν ανάλογες εμφανίσεις τότε ναι ο στόχος θα έχει επιτευχθεί! Η νεανική ελληνική ομάδα που εχει βρεθεί στην πρωτεύουσα της Καταλονίας θα έχει δώσει το... στίγμα της!

Ο Μπάρνι είναι... ωραίος!

Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση η μασκότ έχει μια ξεχωριστή θέση και στο γήπεδο και στις καρδιές των φιλάθλων. Βέβαια εδώ στη Βαρκελώνη και στο 20ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου η μασκότ είναι κάπως διαφορετική από τις άλλες. Δεν έχει να κάνει με ζώο όπως σε άλλους αγώνες. Ο Μπάρνι είναι ένα μικρό αγόρι κάπως γεματούλη στα κιλά που λατρεύει τον στίβο και σύντομα θα αδυνατίσει και θα γίνει μεγάλος και τρανός αθλητής! Την Τρίτη (27/7) ο Μπάρνι έκανε την εμφάνιση του στο Ολυμπιακό στάδιο της Βαρκελώνης και ξεσήκωσε τους λιγοστους φιλάθλους που παρακολούθησαν τα μεσημεριανό πρόγραμμα.

Είναι τρελοί;;;;;

Η πρώτη αγωνιστική ημέρα σε κάθε μεγάλη δίοργάνωση για τους περισσότερους δημοσιογράφους είναι δύσκολη. Πρώτα από όλα γιατί αρχίζει το πρωινό ξύπνημα (που δεν συνδυάζεται και τόσο με το επάγγελμα). Οταν ανοίγεις το μάτι σου στις 7 το πρωί, το πρώτο πράγμα που αναζητάς όταν φτάνεις στο στάδιο είναι ΚΑΦΕΣ! Ε, λοιπόν την Τρίτη (27/7) το πρωί οι Ισπανοί πήγαν να μας τρελάνουν. Το καφέ που βρίσκεται μέσα στο κέντρο Τύπου του σταδίου ήταν ΚΛΕΙΣΤΟ! Ομως όπως για όλα τα πράγματα, αποδείχθηκε ότι και για αυτό θέλουν τον χρόνο τους. Τα πρώτα ποτήρια καφέ άρχισαν να πηγαινοέρχονται στο Ολυμπιακό στάδιο μετά τις 10.30, μια ώρα μετά από την έναρξη του αγωνιστικού προγράμματος.

Βεγγαλικά, πολλά βεγγαλικά!

Η τελετή έναρξης ολοκληρώθηκε χθες με τον καθιερωμένο τρόπο... Ε δεν θέλει και πολύ σκέψη τη ρίψη βεγγαλικών. Η αλήθεια είναι ότι οι Ισπανοί το παράκαναν λίγο. Το βράδυ της Δευτέρας (26/7) η νύχτα έγινε για κάποια λεπτά... ημέρα. Σε αυτό βέβαια βοήθησε και το γεμάτο φεγγάρι.

Χιλιάδες κόσμος στην τελετή έναρξης

Δεν το περίμενα. Η αλήθεια είναι ότι το βράδυ της Δευτέρας (26/7) οι Ισπανοί με εξέπληξαν. Χιλιάδες κόσμος βρέθηκε σε μια τεράστια πλατεία της Βαρκελώνης για να παρακολουθήσουν από κοντά την τελετή έναρξης του 20ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στίβου. Φάνηκε ότι οι κάτοικοι της πρωτεύουσας της Καταλονίας είναι διψασμένοι για θέαμα. Βέβαια δεν έλειψαν και διάφορα παρατράγουδα. Οπως το γεγονός ότι γιούχαραν κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου της Ισπανίας και αποθέωσαν αυτόν της Καταλονίας. Μου το έλεγαν αλλά δεν το πίστευα μέχρι που το είδα με τα μάτια μου. Η Βαρκελώνη, γενικά η Καταλονία, είναι ένα δικό της κράτος. Το φοβερό είναι ότι παντού υπάρχουν τρεις σημαίες. Της Ισπανίας, της Καταλονίας και του Δήμου της Βαρκελώνης. Εβαλα πρώτη την Ισπανία γιατί εκεί πίστευα ότι πήγαινα αρχικά. Τώρα πλέον το κατάλαβα. Είμαι στην Καταλονία!!!!

Πολλά κέφια οι Ισπανοί!

Οι Ισπανοί είναι λαός του κεφιού. Αυτό είναι δεδομένο... Λίγο πριν ξεκινήσει το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα οι αθλητές και αθλήτριες της χώρας που διοργανώνει τους αγώνες είπαν να το... ρίξουν λίγο έξω! Η χορηγία της ισπανικής ομοσπονδίας με ασφαλιστική εταιρία «ανάγκασε» τους Ισπανούς αθλητές να χορέψουν και να τραγουδήσουν το σλόγκαν. Ποιο είναι αυτό; «Ολα μια ζωή!». Είναι πραγματικά απολαυστικό... Δείτε το...

Αρχίζει το... ματς!

Εφτασε η... ώρα όπως βλέπετε και στο ρολόι του Ολυμπιακού σταδίου της Βαρκελώνης! Την Τρίτη (27/7) από τις 9.05 ξεκινά και επίσημα το 20ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου της Βαρκελώνης. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που θα ασχοληθούν με τα 20 χλμ. βάδην που είναι το πρώτο αγώνισμα, όμως, σίγουρα μια αναστάτωση στην πόλη της Βαρκελώνης θα υπάρξει. Τα αγωνίσματα εκτός σταδίου γίνονται στο κέντρο της ισπανικής πόλης έτσι ώστε η τηλεοπτική εικόνα να δείχνει τις ομορφιές της. Μάλιστα οι Αρχές της Βαρκελώνης έχουν φροντίσει να ειδοποιήσουν τις ημέρες που γίνεται το βάδην αλλά και ο μαραθώνιος οι κάτοικοι να προτιμούν το μετρό και όχι τα αυτοκίνητά τους για τις μετακινήσεις τους.
Οσο για τα δικά μας, ο πρώτος αθλητής που θα πατήσει το Ολυμπιακό στάδιο της Βαρκελώνης για μεγάλη διοργάνωση μετά την ολοκλήρωση των Αγώνων του 1992 είναι ο Δημήτρης Γράβαλος που θα αγωνιστεί στον προκριματικό των 400 μέτρων (12.00 ώρα Ελλάδας), ενώ λίγα λεπτά αργότερα στο ίδιο αγώνισμα θα πάρει μέρος ο Πέτρος Κυριακίδης. Για την Ελλάδα αγωνίζονται ακόμη την 1η ημέρα ο Κώστας Μπανιώτης στον προκριματικό του ύψους (20.10), η Ελένη Φιλάνδρα στον ημιτελικό των 800 μ. (21.10) και οι Δημήτρης Τσιάμης και Νίκος Φράγκος στον προκριματικό του τριπλούν (21.20).
Και επειδή η καλή μέρα φαίνεται από το... πρωί, θα είναι ιδανικό για την ελληνική αποστολή να έχει από... νωρίς προκρίσεις σε τελικούς αγωνισμάτων. Για να δούμε...

Το Ολυμπιακό στάδιο άνοιξε...

Τη Δευτέρα το πρωί (26/7) το Ολυμπιακό στάδιο της Βαρκελώνης άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του προκειμένου να έχουν μια πρώτη "γνωριμία" μαζί του, οι αθλητές και αθλήτριες που θα λάβουν μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης. Ολοι οι αθλητές είχαν να πουν τα καλύτερα για τον αγωνιστικό χώρο του σταδίου όπου το 1992 είχε φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από τότε βέβαια έχουν αλλάξει αρκετά αφού το στάδιο έχει ανακαινιστεί. Αυτό βέβαια που δεν... παλεύοταν και πολύ ήταν η ζέστη και η υγρασία! Στο βιντεάκι μπορείτε να πάρετε μια γεύση από το Ολυμπιακό στάδιο της Βάρκελώνης έτσι όπως ήταν σήμερα (26/7) το πρωί, μια ημέρα πριν από την έναρξη του 20ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στίβου.

Στου κουφού την πόρτα...

Εντάξει το ξέραμε ότι οι Ισπανοί δεν είναι και οι πλέον τυπικοί άνθρωποι στον πλανήτη. Ομως αυτό που έγινε το πρωί της Δευτέρας (26/7) δεν έχει προηγούμενο σε μεγάλη διοργάνωση. Οταν στις 9.30 το πρωί έφτασαν οι πρώτοι δημοσιογράφοι έξω από το κέντρο Τύπου είδαν κολλημένο στην πόρτα ένα χαρτί που έλεγε ότι θα άνοιγε στις 10.00. Ε, σκεφτήκαμε οι άνθρωποι θέλουν να ξεκουραστούν λίγο παραπάνω σήμερα, αφού από αύριο (27/7) θα τρέχουν για τους αγώνες. Ομως όσο περνούσε η ώρα τόσο και περισσότεροι δημοσιογράφοι και εθελοντές συγκεντρώνονταν έξω από το στάδιο. Τελικά η πόρτα άνοιξε στις 10.45 με τα χειροκροτήματα από τους εθελοντές να κλέβουν φυσικά την παράσταση! Για να δούμε τι άλλο θα κάνουν αυτοί οι Ισπανοί...

Η Βαρκελώνη της Βούλας ή η Βούλα της Βαρκελώνης;

Από το μεσημέρι της Κυριακής (25/7) η ελληνική αποστολή του στίβου βρίσκεται στη Βαρκελώνη για το 20ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Το θέμα είναι εάν το Ολυμπιακό στάδιο της ισπανικής πόλης μπορεί να... προκαλέσει και πάλι την αναγέννηση του ελληνικού κλασικού αθλητισμού. Οπως είχε συμβεί παλιά...
Από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου εδώ στη Βαρκελώνη γυρίζει στο μυαλό μου ο τερματισμός της Βούλας Πατουλίδου το 1992 στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα χέρια ψηλά και αμέσως μετά το ξέσπασμα σε λυγμούς. Η αλήθεια είναι ότι δεν το θυμήθηκα μόνη μου. Με... προκάλεσαν οι Ισπανοί. Στο "μαγευτικό" Ολυμπιακό στάδιο της Βαρκελώνης υπάρχουν φωτογραφίες, σαν και αυτή που βλέπετε, με τη νίκη της Βούλας Πατουλίδου στα 100 μ. με εμπόδια πριν από 18 χρόνια.
Αύριο (26/7) στην "Εξέδρα" μπορείτε να διαβάσετε την εξομολόγηση του 50χρονου πλέον Ισπανού εθελοντή που είχε ακριβώς την ίδια θέση (εθελοντής) και τότε. Το 1992... Εκλαιγε και εκείνος από χαρά, όπως η Βούλα...